دانلود دانلود مقاله مقاله ورزش و بارداري 31 ص
با کیفیت ترین دانلود مقاله مقاله ورزش و بارداري 31 ص , دانلود دانلود مقاله مقاله ورزش و بارداري 31 ص , سایت دانلود دانلود مقاله مقاله ورزش و بارداري 31 ص
⇓
دانلود مقاله مقاله ورزش و بارداري 31 ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 30 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
مقدمه
ورزش در كاهش موارد سزارين و اضافه وزن كمتر در اين دوران نيز موثر است.
زنان ايراني در دوران بارداري به طور معمول به زندگي بي‌تحرك روي مي‌آورند اين درحالي است كه نتايج مثبت فعاليت بدني بطور كلي شناخته شده است. بي‌تحركي در اين دوران مشكلات زيادي شامل كمردرد، يبوست، اضافه وزن بيش از حد، ورم، مشكلات روحي و رواني به همراه دارد.
مطالعات مختلف در مورد تاثير ورزش در دوران بارداري بر سلامت مادر و جنين نتايج ضد و نقيضي به دنبال داشته است. در مطالعه جديد محققان تاثير يك دوره ورزش هوازي و غيرتحمل‌كننده وزن مانند دوچرخه سواري را كه از خطر كمتري نسبت به ورزشهاي تحمل‌كننده وزن مانند دويدن برخوردار است بر پيامد بارداري در مادر و نوزاد بررسي و با گروه شاهد مقايسه كردند.
محققان ۹۰زن باردار نخست‌زا را به طور تصادفي به دو گروه ۴۰نفره تجربي و ۵۰نفر شاهد تقسيم شدند. اين زنان سالم غيرورزشكار ۲۰تا ۳۰سال داشتند كه به درمانگاه مراقبتهاي بارداري شهرستان قم مراجعه كرده بودند و سن حاملگي آنها ۲۰تا ۳۴هفته بود.
در گروه تجربي برنامه تمرين هشت هفته‌اي ركاب زدن با دوچرخه كارسنج با شدت ۵۰تا ۶۵حداكثر درصد ضربان قلب اجرا شد.
اين زنان هر هفته دو جلسه تمرين داشتند كه مدت هر جلسه هفته اول ۱۵ دقيقه بود كه به تدريج افزايش يافت و در هفته هشتم به ۳۰دقيقه رسيد.
هر جلسه تمرين شامل مراحل گرم كردن و سرد كردن بود.
2
ميانگين افزايش وزن دوران بارداري و طول مدت مرحله دوم زايمان در گروه تجربي به طور معني‌داري كمتر از گروه شاهد بود.
وزن نوزادان حين تولد تفاوت معني‌داري نداشت و در هر دو گروه در حد طبيعي ۲۳۰۰تا ۴۰۰۰گرم بود.
اين يافته‌ها نشان مي‌دهد فعاليت ورزشي دوران بارداري بر وزن حين تولد نوزاد تاثير منفي ندارد و مادران باردار سالم مي‌توانند با نيازهاي فيزيولوژيك فعاليت ورزشي و رشد نوزاد سازگاري پيدا كنند.
همچنين زايمان سزارين در گروه شاهد افزايش آماري معني داري داشت كه نشان‌دهنده اين است كه فعاليت بدني دوران بارداري با كاهش تعداد سزارين همراه است.
مادران غير ورزشكار و سالم مي‌توانند با اطمينان برنامه ورزشي هوازي مشخصي را كه طي اين پژوهش ارايه شد از هفته سيزدهم بارداري آغاز كنند و تا پايان بارداري ادامه دهند.
ورزش منظم هوازي دوران بارداري پس از رفع احتمال خطر تهديد به سقط، با رعايت اصول و ايمني تحت مراقبت متخصصان مي‌تواند طول مرحله فعال زايمان را كوتاهتر و ميزان سزارين، و ناراحتي جنين حين زايمان را كاهش دهد.
زنان با پيروي از اين برنامه روحيه شاداب تري خواهند داشت دردهاي زايماني را بهتر و آسانتر تحمل مي‌كنند شيردهي موفق تري را تجربه مي‌كنند.
دانلود مقاله مقاله ورزش و بارداري 31 ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 30 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
مقدمه
ورزش در كاهش موارد سزارين و اضافه وزن كمتر در اين دوران نيز موثر است.
زنان ايراني در دوران بارداري به طور معمول به زندگي بي‌تحرك روي مي‌آورند اين درحالي است كه نتايج مثبت فعاليت بدني بطور كلي شناخته شده است. بي‌تحركي در اين دوران مشكلات زيادي شامل كمردرد، يبوست، اضافه وزن بيش از حد، ورم، مشكلات روحي و رواني به همراه دارد.
مطالعات مختلف در مورد تاثير ورزش در دوران بارداري بر سلامت مادر و جنين نتايج ضد و نقيضي به دنبال داشته است. در مطالعه جديد محققان تاثير يك دوره ورزش هوازي و غيرتحمل‌كننده وزن مانند دوچرخه سواري را كه از خطر كمتري نسبت به ورزشهاي تحمل‌كننده وزن مانند دويدن برخوردار است بر پيامد بارداري در مادر و نوزاد بررسي و با گروه شاهد مقايسه كردند.
محققان ۹۰زن باردار نخست‌زا را به طور تصادفي به دو گروه ۴۰نفره تجربي و ۵۰نفر شاهد تقسيم شدند. اين زنان سالم غيرورزشكار ۲۰تا ۳۰سال داشتند كه به درمانگاه مراقبتهاي بارداري شهرستان قم مراجعه كرده بودند و سن حاملگي آنها ۲۰تا ۳۴هفته بود.
در گروه تجربي برنامه تمرين هشت هفته‌اي ركاب زدن با دوچرخه كارسنج با شدت ۵۰تا ۶۵حداكثر درصد ضربان قلب اجرا شد.
اين زنان هر هفته دو جلسه تمرين داشتند كه مدت هر جلسه هفته اول ۱۵ دقيقه بود كه به تدريج افزايش يافت و در هفته هشتم به ۳۰دقيقه رسيد.
هر جلسه تمرين شامل مراحل گرم كردن و سرد كردن بود.
2
ميانگين افزايش وزن دوران بارداري و طول مدت مرحله دوم زايمان در گروه تجربي به طور معني‌داري كمتر از گروه شاهد بود.
وزن نوزادان حين تولد تفاوت معني‌داري نداشت و در هر دو گروه در حد طبيعي ۲۳۰۰تا ۴۰۰۰گرم بود.
اين يافته‌ها نشان مي‌دهد فعاليت ورزشي دوران بارداري بر وزن حين تولد نوزاد تاثير منفي ندارد و مادران باردار سالم مي‌توانند با نيازهاي فيزيولوژيك فعاليت ورزشي و رشد نوزاد سازگاري پيدا كنند.
همچنين زايمان سزارين در گروه شاهد افزايش آماري معني داري داشت كه نشان‌دهنده اين است كه فعاليت بدني دوران بارداري با كاهش تعداد سزارين همراه است.
مادران غير ورزشكار و سالم مي‌توانند با اطمينان برنامه ورزشي هوازي مشخصي را كه طي اين پژوهش ارايه شد از هفته سيزدهم بارداري آغاز كنند و تا پايان بارداري ادامه دهند.
ورزش منظم هوازي دوران بارداري پس از رفع احتمال خطر تهديد به سقط، با رعايت اصول و ايمني تحت مراقبت متخصصان مي‌تواند طول مرحله فعال زايمان را كوتاهتر و ميزان سزارين، و ناراحتي جنين حين زايمان را كاهش دهد.
زنان با پيروي از اين برنامه روحيه شاداب تري خواهند داشت دردهاي زايماني را بهتر و آسانتر تحمل مي‌كنند شيردهي موفق تري را تجربه مي‌كنند.