دانلود تحقیق آيين‌نامه ايمني معادن 46 ص
با کیفیت ترین تحقیق آيين‌نامه ايمني معادن 46 ص , دانلود تحقیق آيين‌نامه ايمني معادن 46 ص , سایت دانلود تحقیق آيين‌نامه ايمني معادن 46 ص
⇓
تحقیق آيين‌نامه ايمني معادن 46 ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 55 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
آيين نامه‌هاي حفاظت و بهداشت كار
آيين نامه ايمني معادن
36
37
آيين‌نامه ايمني معادن
فصل اول – تعاريف:
1 – مسئول معدن يا سرپرست معدن:
شخصي است كه توسط دارنده پروانه عمليات به اين سمت منصوب مي‌شود و مسئوليت كليه عمليات معدن را به عهده دارد.
2 – مسئول فني:
طبق ماده 66 آيين نامه اجرايي قانون معادن مسئول فني عمليات كسي است كه اداره كليه امور فني معدن به عهده اوست و توسط دارنده پروانه عمليات از ميان افراد واجد شرايط انتخاب و به وزارت صنايع و معادن معرفي مي‌شود و طبق ماده 65 آيين نامه اجرايي ضوابط و حدود صلاحيت مسئولين فني معادن تا تصويب و ابلاغ قانون نظام مهندسي معدن توسط وزارت معادن و فلزات تعيين مي‌شود.
3 – مسئول ايمني:
مسئول ايمني هر معدن نظارت بر ايمني عمليات معدن را به عهده داشته توسط مسئول يا سرپرست معدن به اين سمت منصوب مي‌شود. طبق ماده 65 آيين نامه اجرايي قانون معادن ضوابط و حدود صلاحيت مسئول ايمني از طريق وزارت كار و امور اجتماعي با هماهنگيوزارت صنايعومعادن تعيينميشود.جانشينمسئول ايمني نيز تابع همينشرايط است.
4 – مهندس ناظر:
شخصي است كه طبق ماده 69 آيين نامه اجرايي قانون معادن تعيين مي‌شود و از طرف وزارت صنايع و معادن مامور نظارت و كنترل عمليات معدني است.
5 – پروانه اكتشاف – پروانه بهره برداري:
طبق مواد مندرج در قانون معادن و آيين نامه اجرايي آن تعريف مي‌شود.
6 – تونل:
حفاري زيرزميني افقي يا تقريباً افقي است.
7 – تونل شيب دار:
تونل‌هايي كه تا حدود 18 درجه شيب داشته باشند.
8 – چاه مايل:
حفاري مايلي كه به سطح زمين راه داشته و داراي شيب بين 18 درجه تا 90 درجه باشد و براي باربري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
9 – چاه يا چاه قائم:
حفاري قائم يا با شيب 90 درجه است كه به سطح زمين راه داشته باشد و معمولاً براي باربري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
10 – دويل:
حفاري زيرزميني شيب دار و با سطح مقطع نسبتاً كوچك كه معمولاً به طرف بالا حفاري مي‌شود و براي منظورهاي مختلف مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
11 – پذيرگاه:
محل توقف، بارگيري و تخليه واگن‌ها و انجام وظايف مختلف زيرزميني كه معمولاً در محل ارتباط با چاه قائم يا چاه مايل در زيرزمين احداث مي‌شود.
12 – گالري – راهرو:
انواع حفاري‌هاي زيرزميني و معمولاً با طول زياد است.
آيين نامه‌هاي حفاظت و بهداشت كار
آيين نامه ايمني معادن
2
37
13 – راه مورب:
به انواع راهروهاي شيب دار راه مورب گفته مي‌شود.
14 – بونكر:
محلي براي تخليه و انباشت سنگ مي‌باشد.
15 – چال:
سوراخي كه در سنگ براي قراردادن ماده منفجره حفر مي‌شود.
16 – خرجگذاري:
قراردادن مواد منفجره در داخل چال است.
17 – فشنگ:
به هر قطعه ماده منفجره جامد (معمولاً انواع ديناميت) گفته مي‌شود.
18 – آتشباري:
به عمليات خرجگذاري و انفجار مواد منفجره براي تخريب سنگ آتشباري گفته مي‌شود.
19 – آتشبار:
شخصي كه مسئوليت عمليات آتشباري را به عهد دارد.
20 – مواد ناريه – مواد منفجره:
موادي كه قابليت انفجار داشته و در معدن براي تخريب سنگ مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
21 – گاز ذغال:
گازي كه دركانسارهاي ذغالسنگ همراه با ساير هيدروكربورها وجوددارد و عمدتاً از متان تشكيل شدهاست. اينگاز چنانچه بهنسبت معيني با هوا مخلوطشود قابليتانفجارپيدا مي‌كند.
22 – كليه تجهيزات، دستگاه‌ها و ماشين آلات معدني كه در اين آيين نامه از آنها نام برده شده:
مانند شاول يا بيل مكانيكي، لودر، بلدوزر، پرفراتور، گريدر، واگن، لوكوموتيو، دستگاه گمانهزني، دستگاه سيم برش، بالا بر چاه، وينچ و غيره و كليه قسمت‌ها و قطعات آنها مطابق تعاريفي است كه در متون و كتاب‌هاي معدني آورده شده است.
فصل دوم – كليات
ماده 1: منظور از عمليات در اين آيين نامه كليه عمليات معدني (اعم از اكتشاف يا بهره‌برداري و استخراج معدن) است كه در قانون معادن و آيين نامه اجرايي قانون معادن پيش‌بيني شده است.
ماده 2: دركليه معادن كه داراي حداقل 25 نفر كارگر مي‌باشند، مي‌بايست يك نفر ذيصلاح به عنوان مسئول ايمني و يك نفر به عنوان مسئول بهداشت حرفه‌اي به استناد آيين‌نامه كميته حفاظت فني و بهداشت كار تعيين گردد. بديهي است در معادن كمتر از 25 نفر كارگر وجود يك نفر مسئول ايمني ضروري است، اما اين مسئوليت را مي‌توان به مسئول فني واگذار كرد كه تعيين صلاحيت وي به استناد آيين نامه فوق الذكر خواهد بود.
ماده 3: مسئول ايمني هر معدن به عنوان ناظر و كنترل كننده عمليات و انطباق دادن معدن با بندهاي مندرج در اين آيين نامه و ديگر آيين نامه‌هاي مصوب شورايعالي حفاظت فني تعيين مي‌گردد، كه با حضور و بارزسي از معدن توصيه‌ها و پيشنهادهاي خود را جهت پيشيگيري و رفع خطر تذكر داده و در صورت حساسيت موضوع آن را كتباً به مسئولين معدن گزارش مي‌نمايد و در صورت تشخيص خطر حتمي برابر مقررات اين آيين نامه تا رفع خطر نسبت به توقف عمليات در محل خطر اقدام نمايد.
ماده 4: كليه كارگاه‌هاي معدني اعم از سطحي يا زيرزميني لازم است در هر شيفت كاري حداقل يك بار توسط مسئول ايمني يا جانشين وي مورد بازديد قرار گيرد.
آيين نامه‌هاي حفاظت و بهداشت كار
آيين نامه ايمني معادن
4
3
ماده5: قبل ازشروع بهكار در هرشيفتكاري مسئول ايمني معدن و يا جانشين او بايد از كارگاه مربوطه بازديدنمايد و پساز اطمينان ازايمن بودن آنبهكارگرانمجوز ورودداده شود.
ماده 6: وزارت صنايع و معادن مي‌بايست رونوشت پروانه‌هاي اكتشاف و بهره برداري را به وزارت كار و امور اجتماعي ارسال نمايد و دارنده پروانه اكتشاف يا بهره برداري مكلف است تاريخ شروع عمليات خود را به وزارتخانه‌هاي معادن و فلزات، كار و امور اجتماعي (ادارات كل كار و امور اجتماعي) اطلاع دهد.
ماده 7: اكتشاف كننده يا بهره بردار بايد مدارك مشروحه زير را در سر معدن نگهداري كرده و براي ارايه به مهندسين ناظر وزارت صنايع و معادن و بازرسان كار وزارت كار و امور اجتماعي آماده داشته باشد.
الف – پروانه اكتشاف يا پروانه بهره برداري يا كپي آنها.
ب – نقشه محدوده به مقياس حداقل و نقشه بهره برداري به مقياس حداقل و براي معادني كه عمليات زيرزميني دارند، نقشه به مقياس حداقل از قسمت درون معدن و همچنين يك نقشه از كارگاه‌ها و تاسيسات خارج معدن به مقياس حداقل.
ج – دفتر حاوي مشخصات كاركنان معدن و استخراج روزانه طبق نمونه‌اي كه وزارت صنايع و معادن تعيين خواهد كرد.
د – دفتر مخصوصي جهت ثبت نظرات و تذكرات و دستوراتي كه در اجراي آيين نامه‌هاي مربوط نسبت به طرز كار و رعايت اصول فني و حفاظت و بهداشت كار و ساير مواردي كه از طرف مهندسين ناظر وزارت صنايع و معادن و بازرسان كار وزارت كار و امور اجتماعي داده مي‌شود.
هـ – دفتر مخصوص ثبت حوادث و گزارش اقدامات معموله طبق نمونه‌اي كه از طرف وزارت كار و امور اجتماعي تعيين مي‌شود.
و – دفاتري مخصوص جهت ثبت كليه اقدامات ايمني و بهداشت كار كه به ترتيب توسط مسئول ايمني و مسئول بهداشت حرفه‌اي كه در اجراي آيين نامه‌ها و مقررات مربوطه تكميل مي‌گردد.
ز – آيين نامه ايمني معادن و كليه آيين نامه‌هاي حفاظتي فني و بهداشت كار مصوب شوراي عالي حفاظت فني.
ماده 8: رعايت مفاد كليه مقررات و آيين نامه‌هاي مصوب شوراي عالي حفاظت فني درخصوص نكات ايمني مرتبط با لوازم، كالاها و تجهيزات معدني لازم الاجرا است.
تبصره – كليه سفارشات و نكات احتياطي و ايمني كه از طرف سازندگان و توليدكنندگان لوازم، كالاها و تجهيزات معدني توصيه مي‌شود لازم الاجرا است.
ماده 9: تمام شاغلين در معادن زيرزميني و كارگراني كه با تغيير شغل از قسمتي به قسمت ديگر معدن منتقل مي‌شوند بايد با راه‌هاي خروجي و اضطراري معدن آشنا شده و آگاهي كامل پيدا كنند.
ماده 10: ورود كليه افراد غيرشاغل در معدن منوط به كسب اجازه از سرپرست معدن يا جانشين وي مي‌باشد.
ماده 11: ورود و كار در كارگاه‌ها و معادن زيرزميني متروكه منوط به كسب مجوز از سرپرست معدن يا مسئول ذيربط بوده و بايد با رعايت مقررات ايمني و پس از حصول اطمينان از برقراري تهويه مناسب و سالم بودن وسايل نگهداري و عدم ريزش حفريات انجام گيرد.
ماده 12: با تمهيداتي كه از طرف سرپرست معدن انجام مي‌گيرد، بايستي همواره تعداد و اسامي كاركناني كه در هر لحظه داخل معدن و بخصوص زيرزمين بوده مشخص باشد و تا زماني كه كارگران در زيرزمين مشغول كار هستند حداقل يك نفر از مسئولين مي‌بايست در دفتر سرمعدن حضور داشته باشد.
آيين نامه‌هاي حفاظت و بهداشت كار
آيين نامه ايمني معادن
4
37
ماده 13: محل يا محل‌هاي حادثه ساز در معدن بايد بوسيله سيم خاردار يا وسايل محصور‌كننده مناسب و علائم اخباري و هشدار دهنده از محل‌هاي مجاور مجزا باشد به طوري كه مانع عبور اشخاص متفرقه و حيوانات گردد.
ماده 14: معادن زيرزميني (به استثناي جبهه كارهاي در حال حفاري) بايد به وسيله حداقل دو راه با شرايط زير به خارج ارتباط داشته باشد.
الف – راه‌هاي مذكور در داخل معدن به هم ارتباط داشته باشد.
ب – عبور افراد از هر يك از آنها به آساني ميسر باشد.
پ – فاصله بين آنها بيش از 15 متر بوده و دهانه آنها زير پوشش يك ساختمان واحد نبوده و مدخل آنها در نقاط سيل گير و يا بهمن گير و مانند آن نباشد.
ماده 15: كارگاه مي‌بايست طوري تجهيز شود كه به كسي آسيب نرسد. چنانچه فردي مشاهده كرد نقصي در كارگاه وجود دارد كه آسيب به ديگران مي‌رساند بلافاصله مي‌بايست افراد را مطلع نموده و مراتب را به رييس قسمت جهت رفع نقص اعلام نمايد.
ماده 16: هيچ كس نمي‌بايست بدون اجازه به محل ممنوعه وارد شده و اين محل بايد به وسيله تابلوي اخباري هشدار دهنده مشخص شود.
ماده 17: نقاط نقشه برداري شده نبايد توسط اشخاص غيرمسئول تخريب شود.
ماده 18: رعايت ماده 92 قانون كار جمهوري اسلامي ايران در مورد معاينات پزشكي و بهداشتي شاغلين در معدن الزامي است.
ماده 19: با توجه به ماده 90 قانون تامين اجتماعي ارجاع مشاغل معدني به كاركنان جديدالاستخدام و يا كاركناني كه مي‌خواهند به كار جديدي گمارده شوند پس از انجام معاينات پزشكي از نظر قابليت جسماني و رواني متناسب با نوع كارهاي مرجوع ميسر است.
ماده 20: استعمال دخانيات در كارگاه‌هاي زيرزميني ممنوع است.
ماده 21: به استناد آيين نامه حفاظت و بهداشت عمومي در كارگاه‌ها مصوب شوراي عالي حفاظت فني ورود افراد همراه با سيگار، كبريت، فندك يا هر نوع وسايل و لوازم آتشزا به معادن زغالسنگ و ساير معادني كهخطر آتشسوزي يا انفجارداشتهباشد مطلقاً ممنوع است.
تبصره – در اين گونه معادن همراه داشتن دوربين عكاسي يا فيلم برداري يا نظاير آنها كه چراغ فلاشر آنها از نظر جرقه حفاظت شده نيستند نيز ممنوع است.
ماده22: روشن كردن آتش در سطح زمين تا شعاع 20 متري از دهانه دويل‌ها، چاه‌ها و ورودي معادن زيرزميني كه احتمال خطر آتش سوزي و انفجار وجود دارد مطلقاً ممنوع مي‌باشد.
ماده 23: درصورت بروز حادثه يا بيماري ناشي از كار مي‌بايست برگه‌هاي مربوطه تكميل و نسخه‌اي از آن را به ادارات كار و امور اجتماعي ، مراكز بهداشت و سازمان تامين اجتماعي محل ارسال نمود.
تبصره – برگه مربوط به حوادث ناشي از كار از سوي وزارت كار و امور اجتماعي و برگه مربوط به بيماري‌هاي ناشي از كار از سوي وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشكي تهيه و به ترتيب مي‌بايست توسط مسئول ايمني و مسئول بهداشت حرفه‌اي تكميل گردد.
ماده 24: به استناد آيين نامه وسايل حفاظت انفرادي مصوب شوراي عالي حفاظت فني كليه كارگران شاغل در معادن مي‌بايست در هنگام ورود به معدن به وسايل حفاظت فردي مناسب و بر اساس نوع و شرايط كار مجهز گردند.
تحقیق آيين‌نامه ايمني معادن 46 ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 55 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
آيين نامه‌هاي حفاظت و بهداشت كار
آيين نامه ايمني معادن
36
37
آيين‌نامه ايمني معادن
فصل اول – تعاريف:
1 – مسئول معدن يا سرپرست معدن:
شخصي است كه توسط دارنده پروانه عمليات به اين سمت منصوب مي‌شود و مسئوليت كليه عمليات معدن را به عهده دارد.
2 – مسئول فني:
طبق ماده 66 آيين نامه اجرايي قانون معادن مسئول فني عمليات كسي است كه اداره كليه امور فني معدن به عهده اوست و توسط دارنده پروانه عمليات از ميان افراد واجد شرايط انتخاب و به وزارت صنايع و معادن معرفي مي‌شود و طبق ماده 65 آيين نامه اجرايي ضوابط و حدود صلاحيت مسئولين فني معادن تا تصويب و ابلاغ قانون نظام مهندسي معدن توسط وزارت معادن و فلزات تعيين مي‌شود.
3 – مسئول ايمني:
مسئول ايمني هر معدن نظارت بر ايمني عمليات معدن را به عهده داشته توسط مسئول يا سرپرست معدن به اين سمت منصوب مي‌شود. طبق ماده 65 آيين نامه اجرايي قانون معادن ضوابط و حدود صلاحيت مسئول ايمني از طريق وزارت كار و امور اجتماعي با هماهنگيوزارت صنايعومعادن تعيينميشود.جانشينمسئول ايمني نيز تابع همينشرايط است.
4 – مهندس ناظر:
شخصي است كه طبق ماده 69 آيين نامه اجرايي قانون معادن تعيين مي‌شود و از طرف وزارت صنايع و معادن مامور نظارت و كنترل عمليات معدني است.
5 – پروانه اكتشاف – پروانه بهره برداري:
طبق مواد مندرج در قانون معادن و آيين نامه اجرايي آن تعريف مي‌شود.
6 – تونل:
حفاري زيرزميني افقي يا تقريباً افقي است.
7 – تونل شيب دار:
تونل‌هايي كه تا حدود 18 درجه شيب داشته باشند.
8 – چاه مايل:
حفاري مايلي كه به سطح زمين راه داشته و داراي شيب بين 18 درجه تا 90 درجه باشد و براي باربري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
9 – چاه يا چاه قائم:
حفاري قائم يا با شيب 90 درجه است كه به سطح زمين راه داشته باشد و معمولاً براي باربري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
10 – دويل:
حفاري زيرزميني شيب دار و با سطح مقطع نسبتاً كوچك كه معمولاً به طرف بالا حفاري مي‌شود و براي منظورهاي مختلف مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
11 – پذيرگاه:
محل توقف، بارگيري و تخليه واگن‌ها و انجام وظايف مختلف زيرزميني كه معمولاً در محل ارتباط با چاه قائم يا چاه مايل در زيرزمين احداث مي‌شود.
12 – گالري – راهرو:
انواع حفاري‌هاي زيرزميني و معمولاً با طول زياد است.
آيين نامه‌هاي حفاظت و بهداشت كار
آيين نامه ايمني معادن
2
37
13 – راه مورب:
به انواع راهروهاي شيب دار راه مورب گفته مي‌شود.
14 – بونكر:
محلي براي تخليه و انباشت سنگ مي‌باشد.
15 – چال:
سوراخي كه در سنگ براي قراردادن ماده منفجره حفر مي‌شود.
16 – خرجگذاري:
قراردادن مواد منفجره در داخل چال است.
17 – فشنگ:
به هر قطعه ماده منفجره جامد (معمولاً انواع ديناميت) گفته مي‌شود.
18 – آتشباري:
به عمليات خرجگذاري و انفجار مواد منفجره براي تخريب سنگ آتشباري گفته مي‌شود.
19 – آتشبار:
شخصي كه مسئوليت عمليات آتشباري را به عهد دارد.
20 – مواد ناريه – مواد منفجره:
موادي كه قابليت انفجار داشته و در معدن براي تخريب سنگ مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
21 – گاز ذغال:
گازي كه دركانسارهاي ذغالسنگ همراه با ساير هيدروكربورها وجوددارد و عمدتاً از متان تشكيل شدهاست. اينگاز چنانچه بهنسبت معيني با هوا مخلوطشود قابليتانفجارپيدا مي‌كند.
22 – كليه تجهيزات، دستگاه‌ها و ماشين آلات معدني كه در اين آيين نامه از آنها نام برده شده:
مانند شاول يا بيل مكانيكي، لودر، بلدوزر، پرفراتور، گريدر، واگن، لوكوموتيو، دستگاه گمانهزني، دستگاه سيم برش، بالا بر چاه، وينچ و غيره و كليه قسمت‌ها و قطعات آنها مطابق تعاريفي است كه در متون و كتاب‌هاي معدني آورده شده است.
فصل دوم – كليات
ماده 1: منظور از عمليات در اين آيين نامه كليه عمليات معدني (اعم از اكتشاف يا بهره‌برداري و استخراج معدن) است كه در قانون معادن و آيين نامه اجرايي قانون معادن پيش‌بيني شده است.
ماده 2: دركليه معادن كه داراي حداقل 25 نفر كارگر مي‌باشند، مي‌بايست يك نفر ذيصلاح به عنوان مسئول ايمني و يك نفر به عنوان مسئول بهداشت حرفه‌اي به استناد آيين‌نامه كميته حفاظت فني و بهداشت كار تعيين گردد. بديهي است در معادن كمتر از 25 نفر كارگر وجود يك نفر مسئول ايمني ضروري است، اما اين مسئوليت را مي‌توان به مسئول فني واگذار كرد كه تعيين صلاحيت وي به استناد آيين نامه فوق الذكر خواهد بود.
ماده 3: مسئول ايمني هر معدن به عنوان ناظر و كنترل كننده عمليات و انطباق دادن معدن با بندهاي مندرج در اين آيين نامه و ديگر آيين نامه‌هاي مصوب شورايعالي حفاظت فني تعيين مي‌گردد، كه با حضور و بارزسي از معدن توصيه‌ها و پيشنهادهاي خود را جهت پيشيگيري و رفع خطر تذكر داده و در صورت حساسيت موضوع آن را كتباً به مسئولين معدن گزارش مي‌نمايد و در صورت تشخيص خطر حتمي برابر مقررات اين آيين نامه تا رفع خطر نسبت به توقف عمليات در محل خطر اقدام نمايد.
ماده 4: كليه كارگاه‌هاي معدني اعم از سطحي يا زيرزميني لازم است در هر شيفت كاري حداقل يك بار توسط مسئول ايمني يا جانشين وي مورد بازديد قرار گيرد.
آيين نامه‌هاي حفاظت و بهداشت كار
آيين نامه ايمني معادن
4
3
ماده5: قبل ازشروع بهكار در هرشيفتكاري مسئول ايمني معدن و يا جانشين او بايد از كارگاه مربوطه بازديدنمايد و پساز اطمينان ازايمن بودن آنبهكارگرانمجوز ورودداده شود.
ماده 6: وزارت صنايع و معادن مي‌بايست رونوشت پروانه‌هاي اكتشاف و بهره برداري را به وزارت كار و امور اجتماعي ارسال نمايد و دارنده پروانه اكتشاف يا بهره برداري مكلف است تاريخ شروع عمليات خود را به وزارتخانه‌هاي معادن و فلزات، كار و امور اجتماعي (ادارات كل كار و امور اجتماعي) اطلاع دهد.
ماده 7: اكتشاف كننده يا بهره بردار بايد مدارك مشروحه زير را در سر معدن نگهداري كرده و براي ارايه به مهندسين ناظر وزارت صنايع و معادن و بازرسان كار وزارت كار و امور اجتماعي آماده داشته باشد.
الف – پروانه اكتشاف يا پروانه بهره برداري يا كپي آنها.
ب – نقشه محدوده به مقياس حداقل و نقشه بهره برداري به مقياس حداقل و براي معادني كه عمليات زيرزميني دارند، نقشه به مقياس حداقل از قسمت درون معدن و همچنين يك نقشه از كارگاه‌ها و تاسيسات خارج معدن به مقياس حداقل.
ج – دفتر حاوي مشخصات كاركنان معدن و استخراج روزانه طبق نمونه‌اي كه وزارت صنايع و معادن تعيين خواهد كرد.
د – دفتر مخصوصي جهت ثبت نظرات و تذكرات و دستوراتي كه در اجراي آيين نامه‌هاي مربوط نسبت به طرز كار و رعايت اصول فني و حفاظت و بهداشت كار و ساير مواردي كه از طرف مهندسين ناظر وزارت صنايع و معادن و بازرسان كار وزارت كار و امور اجتماعي داده مي‌شود.
هـ – دفتر مخصوص ثبت حوادث و گزارش اقدامات معموله طبق نمونه‌اي كه از طرف وزارت كار و امور اجتماعي تعيين مي‌شود.
و – دفاتري مخصوص جهت ثبت كليه اقدامات ايمني و بهداشت كار كه به ترتيب توسط مسئول ايمني و مسئول بهداشت حرفه‌اي كه در اجراي آيين نامه‌ها و مقررات مربوطه تكميل مي‌گردد.
ز – آيين نامه ايمني معادن و كليه آيين نامه‌هاي حفاظتي فني و بهداشت كار مصوب شوراي عالي حفاظت فني.
ماده 8: رعايت مفاد كليه مقررات و آيين نامه‌هاي مصوب شوراي عالي حفاظت فني درخصوص نكات ايمني مرتبط با لوازم، كالاها و تجهيزات معدني لازم الاجرا است.
تبصره – كليه سفارشات و نكات احتياطي و ايمني كه از طرف سازندگان و توليدكنندگان لوازم، كالاها و تجهيزات معدني توصيه مي‌شود لازم الاجرا است.
ماده 9: تمام شاغلين در معادن زيرزميني و كارگراني كه با تغيير شغل از قسمتي به قسمت ديگر معدن منتقل مي‌شوند بايد با راه‌هاي خروجي و اضطراري معدن آشنا شده و آگاهي كامل پيدا كنند.
ماده 10: ورود كليه افراد غيرشاغل در معدن منوط به كسب اجازه از سرپرست معدن يا جانشين وي مي‌باشد.
ماده 11: ورود و كار در كارگاه‌ها و معادن زيرزميني متروكه منوط به كسب مجوز از سرپرست معدن يا مسئول ذيربط بوده و بايد با رعايت مقررات ايمني و پس از حصول اطمينان از برقراري تهويه مناسب و سالم بودن وسايل نگهداري و عدم ريزش حفريات انجام گيرد.
ماده 12: با تمهيداتي كه از طرف سرپرست معدن انجام مي‌گيرد، بايستي همواره تعداد و اسامي كاركناني كه در هر لحظه داخل معدن و بخصوص زيرزمين بوده مشخص باشد و تا زماني كه كارگران در زيرزمين مشغول كار هستند حداقل يك نفر از مسئولين مي‌بايست در دفتر سرمعدن حضور داشته باشد.
آيين نامه‌هاي حفاظت و بهداشت كار
آيين نامه ايمني معادن
4
37
ماده 13: محل يا محل‌هاي حادثه ساز در معدن بايد بوسيله سيم خاردار يا وسايل محصور‌كننده مناسب و علائم اخباري و هشدار دهنده از محل‌هاي مجاور مجزا باشد به طوري كه مانع عبور اشخاص متفرقه و حيوانات گردد.
ماده 14: معادن زيرزميني (به استثناي جبهه كارهاي در حال حفاري) بايد به وسيله حداقل دو راه با شرايط زير به خارج ارتباط داشته باشد.
الف – راه‌هاي مذكور در داخل معدن به هم ارتباط داشته باشد.
ب – عبور افراد از هر يك از آنها به آساني ميسر باشد.
پ – فاصله بين آنها بيش از 15 متر بوده و دهانه آنها زير پوشش يك ساختمان واحد نبوده و مدخل آنها در نقاط سيل گير و يا بهمن گير و مانند آن نباشد.
ماده 15: كارگاه مي‌بايست طوري تجهيز شود كه به كسي آسيب نرسد. چنانچه فردي مشاهده كرد نقصي در كارگاه وجود دارد كه آسيب به ديگران مي‌رساند بلافاصله مي‌بايست افراد را مطلع نموده و مراتب را به رييس قسمت جهت رفع نقص اعلام نمايد.
ماده 16: هيچ كس نمي‌بايست بدون اجازه به محل ممنوعه وارد شده و اين محل بايد به وسيله تابلوي اخباري هشدار دهنده مشخص شود.
ماده 17: نقاط نقشه برداري شده نبايد توسط اشخاص غيرمسئول تخريب شود.
ماده 18: رعايت ماده 92 قانون كار جمهوري اسلامي ايران در مورد معاينات پزشكي و بهداشتي شاغلين در معدن الزامي است.
ماده 19: با توجه به ماده 90 قانون تامين اجتماعي ارجاع مشاغل معدني به كاركنان جديدالاستخدام و يا كاركناني كه مي‌خواهند به كار جديدي گمارده شوند پس از انجام معاينات پزشكي از نظر قابليت جسماني و رواني متناسب با نوع كارهاي مرجوع ميسر است.
ماده 20: استعمال دخانيات در كارگاه‌هاي زيرزميني ممنوع است.
ماده 21: به استناد آيين نامه حفاظت و بهداشت عمومي در كارگاه‌ها مصوب شوراي عالي حفاظت فني ورود افراد همراه با سيگار، كبريت، فندك يا هر نوع وسايل و لوازم آتشزا به معادن زغالسنگ و ساير معادني كهخطر آتشسوزي يا انفجارداشتهباشد مطلقاً ممنوع است.
تبصره – در اين گونه معادن همراه داشتن دوربين عكاسي يا فيلم برداري يا نظاير آنها كه چراغ فلاشر آنها از نظر جرقه حفاظت شده نيستند نيز ممنوع است.
ماده22: روشن كردن آتش در سطح زمين تا شعاع 20 متري از دهانه دويل‌ها، چاه‌ها و ورودي معادن زيرزميني كه احتمال خطر آتش سوزي و انفجار وجود دارد مطلقاً ممنوع مي‌باشد.
ماده 23: درصورت بروز حادثه يا بيماري ناشي از كار مي‌بايست برگه‌هاي مربوطه تكميل و نسخه‌اي از آن را به ادارات كار و امور اجتماعي ، مراكز بهداشت و سازمان تامين اجتماعي محل ارسال نمود.
تبصره – برگه مربوط به حوادث ناشي از كار از سوي وزارت كار و امور اجتماعي و برگه مربوط به بيماري‌هاي ناشي از كار از سوي وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشكي تهيه و به ترتيب مي‌بايست توسط مسئول ايمني و مسئول بهداشت حرفه‌اي تكميل گردد.
ماده 24: به استناد آيين نامه وسايل حفاظت انفرادي مصوب شوراي عالي حفاظت فني كليه كارگران شاغل در معادن مي‌بايست در هنگام ورود به معدن به وسايل حفاظت فردي مناسب و بر اساس نوع و شرايط كار مجهز گردند.