دانلود تحقیق چغندرقند ( ورد)
با کیفیت ترین تحقیق چغندرقند ( ورد) , دانلود تحقیق چغندرقند ( ورد) , سایت دانلود تحقیق چغندرقند ( ورد)
⇓
تحقیق چغندرقند ( ورد)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه
قسمتی از متن word (..docx) :
1
چغندر قند
سبزه‌ای است خوردنی مثل ترب که شلغم نیز گویند.گیاهی که ریشه آن کلفت و لحمی است و به عربی «سلق» می‌گویند و پخته آن از اغذیه لذیذ و شیرین است و برگ چغندر و خود آن را در آشها و بورانی‌ها داخل می‌کنند و نیز چغندر را در تغذیه حیوانات بکار می‌برند و از نوعی از آن قند و الکل می‌سازند.سبزیی است خوردنی با ریشه بزرگ.گیاهی دوساله که در سال اول برگهای گسترده دارد و ریشه آن اندوخته قندی می‌سازد و در سال دوم ساقه گلدار آن تشکیل یافته اندوخته را بمصرف میرساند. ساکارز در برگهای بزرگ چغندر در هنگام روز در برابر نور ساخته می‌شود و شب به ریشه رفته در آنجا ذخیره می‌شود و طبقات متوالی ریشه ضخیم می‌گردد. رنگ ریشه‌های چغندر ممکن است زرد یا سفید یا سرخ تیره باشد.[۴] نام گیاهی که بیخ و ریشه آن که در زیرزمین رشد می‌کند انواع گوناگون ریز و درشت و کم شیرینی و پرشیرینی دارد و نوع معروف آن چغندر قند است که در کارخانه‌ها بمصرف تهیه قند می‌رسد و تفاله یا ملاس این نوع چغندر را در تغذیه حیوانات مصرف می‌کنند یا بجای کود در تقویت بعضی زراعتها بکار می‌برند و نوع دیگرش چغندر معمولی است که از پخته آن روستائیان و بعضی اهالی شهرستانها تغذیه می‌کنند و خام آن را نیز بمصرف تغذیه حیوانات علفخوار میرسانند.
خصوصیات گیاهی: چغندر قند با نام علمی Beta vulgaris گیاهی است دو ساله از تیره اسفناج که بصورت گیاهی یکساله زراعت می شود . چغندر قند طی دوره رشد رویشی فاقد ساقه بوده و بصورت مجموعه ای از برگهای بزرگ افقی تا عمودی مشاهده می شود . طول دوره رشد برای تولید قند 6 تا 9 ماه می باشد
محصول زراعی چغندر ریشه ای است بزرگ و آبدار که شامل سه قسمت است :
1) طوقه که قسمت بالائی ضخیم شده و برگها از آن منشأ می گیرد.
2) منطقه کوتاه و صاف در زیر طوقه که گردن گفته می شود . گردن قطورترین منطقه ریشه می باشد.
3) قسمت گوشتی ریشه که ذخیره قند در آن انجام می گیرد.
مقدار قند در منطقه گردن و طوقه پایین است مقدار قند در ارقام اصلاح شده به 16 تا 20 درصد می رسد . امراض و کمبود مواد غذایی موجب افزایش ریزیش برگها گشته و عملکرد را پایین می آورد زیرا در این حالت برگهای جدید بوجود می اید که صرفاً بامصرف قند ذخیره شده ریشه رشد می کند . معمولاً ساقه گل دهنده چغنمدر که در سال دوم رشد بوجود می آید از مرکز طوقه رشد می کند گلها کوچک و در روی گل آذین خوشه ای مرکب بطور منفرد با دستجات 2 تا 7 گلی مشاهده می شود خود عقیمی و دگرگشتی بر گیاه حاکم است باد عامل مهم در گرده افشانی بشمار می رود .
تاثیر عناصر مختلف برچقندرقند وعلائم کمبودآنها:
ازت(N):چقندر قند به میزان و مصرف ازت حساسیت ویژه ای داردوبرای تولید غده های بزرگ نیازبه مقدارزیادی ازت دارد ولی جذب بیش ازحد این عنصر موجب کاهش کیفیت قند وشیره می شود.درصورت کمبودازت برگها کوچک باریک ونازک می گردد.
2
فسفر(P):باعث تسریع رشدوافزایش عملکرد می شود ودرانتقال مواد غذایی از برگ به ریشه وقند سازی موثراست . دراثر کمبود برگها به رنگ سبز تیره درآمده رشد گیاه متوقف می شود ودرشرایط کمبود شدید برگها ارغوانی مایل به قرمز می گردد.
پتاسیم (K): مقاومت گیاه را نسبت به تنش خشکی افزایش داده مقاومت گیاه را در مقابل آفات وبیمارها زیاد کرده وبا عث افزایش کیفیت شیره ومقدار آن می شود . در صورت کمبود پتاسیم برگها لب سوخته می شود وداخل پهنک وبین رگبرگها پلاسیده می شود زخمهای طولی در دمبرگ بوجود می آید لکه های سفید مایل به زرد روشن و قهوه ای تیره به تعداد زیاد در حاشیه وبین رگبرگها ایجاد می شود.
بر(B):درتنظیم مقدار آب گیاه وافزایش قند نقش عمده ای داشته رشدریشه رازیاد نموده ومقاومت دربرابرسرما وبیماریها افزایش می یابد. اگرچقندر قند دچار کمبود بر شود.دمبرگها بد شکل وشکننده می شود.جوانه انتهایی ازبین رفته ولکه های سیاهی روی تاج ریشه پیدا می شود که به داخل ریشه نفوذکرده وآن را به شکل Vوبه رنگ قهوه ای روشن تا سیاه درمی آورد.محتویات ریشه در این منطقه پوسیده لزج وگاهی ازبین می رود
تناوب زراعی
چغندر قند به ساختمان عالی خاک نیاز دارد . بنابراین بهتر است بعد از بقولات علوفه ای چند ساله ، کود سبز و یا کود آلی فراوان و به عنوان اولین محصول وجینی در تناوب قرار گیرد اگر چه چغندر قند به مواد غذایی زیادی نیاز دارد و خاک را تا عمق 80 الی 125 سانتی متری از مواد غذایی تهی می سازد اما زمنی باقیمانده از آن فاقد علفهای هرز بوده و ساختمان خاک را بهبود می بخشد . چغندر قندر با سایر چغندرها ، گیاهان جنس کلم و جنس اسفناج در بعضی بیماریها مشترک بوده و نمی بایست با آنها در تناوب قرار گیرد.
مثالهایی از تناوب چغندر قند:
• یونجه ( 4 ـ 5 سال ) سیب زمینی ـ چغندر قند ـ ذرت
• شبدر ـ چغندر قند ـ گندم یا جو
• گود سبز ـ چغندر قند ـ حبوبات یا سویا
تاریخ کاشت
حرارت مناسب جوانه زدن بذر چغندر قند بین 15 تا 20 درجه سانتی گراد است . با رسیدن میانگین حرارت شبانه روزی هوا به حدود 10 تا 12 درجه سانتی گراد به کشت چغندر بهاره نمود.
کشت زود هنگام پاییزه ممکن است با هجوم آفات در اوایل دوره رشد و نیز گلدهی روبرو گردد زیرا هر چه سن چغندر قند در زمان روبرو شدن با سرما بیشتر باشد بهتر نسبت به سرما عکس العمل نشان می دهد.
روشهای کشت:
3
روشهاي كاشت چغندرقند:در ايران چون تمام مزارع چغندرقند آبياري ميشود و كشت ديم آن مقدور نيست كشت اين گياه به سه طريق انجام ميگيرد.
1- كرتي: در اين روش پس از اينكه عمليات تهيه زمين انجام شد به وسيله بيل، كرت‌بند يا مرزكش مخصوص در زمين كرتهايي احداث ميشود. سطح داخلي كرتها بايد كاملاَ صاف باشد. سپس اطراف آنها را مرزبندي كرده و بذر را با دست در داخل كرتها پاشيده و توسط بيل يا شانه‌هاي مخصوص آنها را با خاك مخلوط مي‌نمايند. در اين روش دانه‌ها را به صورت هيرم و هم خشكه كشت ميكنند اما هيرم‌كاري به مراتب بهتر از خشكه‌كاري است.
2- پشته‌اي: زمين را قبل از كاشت پشته‌بندي ميكنند، بطوري كه ارتفاع آنها 25 تا 50 سانتيمتر باشد. سپس زمين را آبياري كرده و بذرها را به فاصله 20 تا 25 سانتيمتر در كنار پشته‌ها ميكارند. در اين روش فواصل پشته‌ها از هم حدود 50 تا 60 سانتيمتر ميباشد. البته لازم به ذكر است كه در اين روش كشت هزينه‌هاي تهيه زمين و پشته‌ها زياد شده و احتياج به ماشين‌‌آلات مخصوص يا كارگر زياد دارد اما چون عمق خاك زراعتي در اثر ايجاد پشته‌ها زياد ميگردد در نتيجه محيط فعاليت ريشه‌ها در خاك بيشتر شده و افزايش حجم ريشه‌ها و بيشتر شدن عملكرد در واحد سطح را در پي خواهد داشت.
3- خطي: در اين روش نيز بايد از بذرافشانهاي مخصوصي كه بذر را روي خطوط موازي به فواصل مساوي و عمق معين و يكسان ميكارند استفاده ميشود. سپس در روي زمين جويچه‌هاي آبياري ايجاد نمود تا گياهان از دو طرف آبياري شده و آب هيچگاه به پاي نبات نرسد. در اين روش اطراف طوقه و روي سطح نهرها سله ايجاد نميشود و گسترش بيماريهاي گياهي كمتر ميشود. علاوه بر اين عمليات داشت نيز براحتي انجام ميگيرد.فاصله بين بوته‌ها و خطوط مختلف است. در مورد تيپهايي كه ريشه كوچك دارند فواصل بين خطوط 50 تا 60سانتيمتر و فاصله بوته‌ها در روي خطوط 20 تا 25سانتيمتر و در مورد انواعي كه ريشه بزرگ دارندفواصل بوته‌ها بين 40 تا 45 سانتيمتر در نظر گرفته ميشود. لازم به ذكر است عمق مناسب كاشت بذر چغندر بين 2 تا 3سانتيمتر است.
كشت چغندرقند
آماده‌سازي زمين:
در زراعتهاي مكانيزه در صورتي كه محصول قبلي نباتات خانواده لگومينوز بويژه يونجه باشد پس از برداشت يونجه كه در بهار و تابستان انجام ميشود در اوايل پاييز زمين را شخم عميق زده تا در طول پاييز و زمستان ريشه‌هاي يونجه پوسيده و رطوبت كافي براي خاك جذب شده و همچنين تهويه كامل خاك انجام گيرد. حدود اوايل يا اواسط اسفندماه پس از برطرف شدن سرما و يخبندان زمين را ديسك ميزنند. در صورتي كه سطح ناهموار و كلوخه زياد باشد بهتر است اين عمل دو بار عمود بر هم انجام شود تا كلوخه‌ها كاملاَ خرد و نرم گردند سپس توسط هرس يا دندانه ريشه‌هاي اضافي و بقاياي گياهي سال قبل را جمع‌آوري و زمين را تسطيح نمود تا بستر بذر كاملاّ مهيا باشد.
در زراعتهاي كرتي و معمولي لازم است 4 تا 6 ماه قبل از كاشت زمين را شخم زد و براي آنكه بتوان محصول خوب برداشت نمود بهتر است براي اجراي شخم از گاو‌‌آهنهاي برگرداندار استفاده شود تا زمين بخوبي زير و ر وگردد. در اواخر زمستان و يا اوايل بهار قبل از كشت، بوسيله ماله‌هاي كوچك يا بيل كلوخه‌ها را خرد و با كرت‌بندي مخصوص و يا مرزكش زمين را مرزبندي كرده، بذر را در داخل كرتها پاشيده و توسط ماله‌هاي دندانه‌دار آنها را زير خاك ميكنند.
5
انتخاب بذر جهت كاشت
بذري كه جهت كاشت انتخاب ميگردد بايد ويژگيهاي زير را داشته باشد:
۱- مقاومت خوبي در مقابل آب و هواي منطقه داشته باشد
۲- مقدار محصول و درصد قند آن زياد باشد
۳- در مقابل حمله برخي آفات و بيماريهاي مهم مقومت كامل و يا نسبي داشته باشد
كاملاّ رسيده و داراي قوه ناميه كافي باشد.
۴- صد در صد خالص و از يك نوع باشد
۵- براي جلوگيري از سرايت برخي از عوامل بيماريزا بذر را در صورت لزوم و قبل از كاشت با سموم مختلف ضدعفوني كرد.
۶- حتي‌الامكان از بذر پوشش دار استفاده شود.
نكته: هدف از تهيه بذر پوشش‌دار آن است كه ابعاد بذرهاي مورد كاشت تماماّ يك اندازه باشند تا كاشت آنها به وسيله‌ي بذرافشان براحتي انجام گيرد. براي اين منظور بذرها را همراه با مواد مختلف در دستگاههاي مخصوص قرار داده و بصورت دانه‌هاي كروي يك‌شكل و يك‌اندازه در مي‌آورند. اندازه دانه‌ها پس از پوشش‌دارشدن حداقل به 75/3 و حداكثر به 25/4ميليمتر ميرسد. حداكثر ضخامت ماده‌اي كه بعنوان پوشش‌بذر به كار ميرود حدود 4/1ميليمتر است.
مزاياي پوشش‌دار بودن بذر:
1. 1. بذور اندازه اندازه يكسان پيدا ميكنند.
2. 2. پس از كاشت، پوشش دانه‌ها به سهولت از بين ميرود.
3. 3. كاشت بذر توسط بذرافشان اتوماتيك راحتر ميشود.
4. 4. ماده پوشش هيچ خطري ندارد و براحتي توسط آب حل شده و از بين ميرود و جوانه براحتي از بذر خارج ميشود.
مقدار بذر:
مقدار بذر لازم براي كشت در هر هكتار زمين زراعتي به عوامل مختلفي بستگي دارد كه اين عوامل عبارتند از: جنس زمين، زمان كاشت، قدرت حاصلخيزي زمين، عمليات تهيه زمين، مقدار ريزش باران و شرايط جوي، نوع بذر و قوه ناميه بذر.
در مناطقي كه براي توليد چغندرقند از بذر معمولي(چند‌جوانه‌اي) استفاده ميشود، در زراعتهاي مكانيزه كه عمليات زراعتي بخوبي انجام ميگيرد مقدار بذر لازم براي هر هكتار 18تا 25 كيلوگرم است. در صورتي كه زمين رسي و سفت باشد مقدار بذر بيشتري بايد كشت نمود. در اين شرايط مقدار بذر لازم به30كيلوگرم براي هر هكتار نيز ميرسد. ولي اگر از بذر مونوژرم(تك‌جوانه‌اي) استفاده ميشود، مقدار بذر 8 تا 10كيلوگرم و حداكثر 12كيلوگرم براي هر هكتار كافيست. لازم به يادآوري است كه زيادي مصرف بذر در هكتار عمليات تنك و وجين را سخت كرده و هزينه را بالا خواهد برد.
زمان كاشت
زمان كاشت اين گياه تابع درجه حرارات محيط است و موقع ان در مناطق معتدل و سرد، حدود اواخر زمستان و يا اوايل بهار و بطور كلي زماني است كه خطر سرما و يخبندان مرتفع شده و درجه حرارات خاك و هوا مناسب بوده و كمتر از 4درجه سانتيگراد
تحقیق چغندرقند ( ورد)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه
قسمتی از متن word (..docx) :
1
چغندر قند
سبزه‌ای است خوردنی مثل ترب که شلغم نیز گویند.گیاهی که ریشه آن کلفت و لحمی است و به عربی «سلق» می‌گویند و پخته آن از اغذیه لذیذ و شیرین است و برگ چغندر و خود آن را در آشها و بورانی‌ها داخل می‌کنند و نیز چغندر را در تغذیه حیوانات بکار می‌برند و از نوعی از آن قند و الکل می‌سازند.سبزیی است خوردنی با ریشه بزرگ.گیاهی دوساله که در سال اول برگهای گسترده دارد و ریشه آن اندوخته قندی می‌سازد و در سال دوم ساقه گلدار آن تشکیل یافته اندوخته را بمصرف میرساند. ساکارز در برگهای بزرگ چغندر در هنگام روز در برابر نور ساخته می‌شود و شب به ریشه رفته در آنجا ذخیره می‌شود و طبقات متوالی ریشه ضخیم می‌گردد. رنگ ریشه‌های چغندر ممکن است زرد یا سفید یا سرخ تیره باشد.[۴] نام گیاهی که بیخ و ریشه آن که در زیرزمین رشد می‌کند انواع گوناگون ریز و درشت و کم شیرینی و پرشیرینی دارد و نوع معروف آن چغندر قند است که در کارخانه‌ها بمصرف تهیه قند می‌رسد و تفاله یا ملاس این نوع چغندر را در تغذیه حیوانات مصرف می‌کنند یا بجای کود در تقویت بعضی زراعتها بکار می‌برند و نوع دیگرش چغندر معمولی است که از پخته آن روستائیان و بعضی اهالی شهرستانها تغذیه می‌کنند و خام آن را نیز بمصرف تغذیه حیوانات علفخوار میرسانند.
خصوصیات گیاهی: چغندر قند با نام علمی Beta vulgaris گیاهی است دو ساله از تیره اسفناج که بصورت گیاهی یکساله زراعت می شود . چغندر قند طی دوره رشد رویشی فاقد ساقه بوده و بصورت مجموعه ای از برگهای بزرگ افقی تا عمودی مشاهده می شود . طول دوره رشد برای تولید قند 6 تا 9 ماه می باشد
محصول زراعی چغندر ریشه ای است بزرگ و آبدار که شامل سه قسمت است :
1) طوقه که قسمت بالائی ضخیم شده و برگها از آن منشأ می گیرد.
2) منطقه کوتاه و صاف در زیر طوقه که گردن گفته می شود . گردن قطورترین منطقه ریشه می باشد.
3) قسمت گوشتی ریشه که ذخیره قند در آن انجام می گیرد.
مقدار قند در منطقه گردن و طوقه پایین است مقدار قند در ارقام اصلاح شده به 16 تا 20 درصد می رسد . امراض و کمبود مواد غذایی موجب افزایش ریزیش برگها گشته و عملکرد را پایین می آورد زیرا در این حالت برگهای جدید بوجود می اید که صرفاً بامصرف قند ذخیره شده ریشه رشد می کند . معمولاً ساقه گل دهنده چغنمدر که در سال دوم رشد بوجود می آید از مرکز طوقه رشد می کند گلها کوچک و در روی گل آذین خوشه ای مرکب بطور منفرد با دستجات 2 تا 7 گلی مشاهده می شود خود عقیمی و دگرگشتی بر گیاه حاکم است باد عامل مهم در گرده افشانی بشمار می رود .
تاثیر عناصر مختلف برچقندرقند وعلائم کمبودآنها:
ازت(N):چقندر قند به میزان و مصرف ازت حساسیت ویژه ای داردوبرای تولید غده های بزرگ نیازبه مقدارزیادی ازت دارد ولی جذب بیش ازحد این عنصر موجب کاهش کیفیت قند وشیره می شود.درصورت کمبودازت برگها کوچک باریک ونازک می گردد.
2
فسفر(P):باعث تسریع رشدوافزایش عملکرد می شود ودرانتقال مواد غذایی از برگ به ریشه وقند سازی موثراست . دراثر کمبود برگها به رنگ سبز تیره درآمده رشد گیاه متوقف می شود ودرشرایط کمبود شدید برگها ارغوانی مایل به قرمز می گردد.
پتاسیم (K): مقاومت گیاه را نسبت به تنش خشکی افزایش داده مقاومت گیاه را در مقابل آفات وبیمارها زیاد کرده وبا عث افزایش کیفیت شیره ومقدار آن می شود . در صورت کمبود پتاسیم برگها لب سوخته می شود وداخل پهنک وبین رگبرگها پلاسیده می شود زخمهای طولی در دمبرگ بوجود می آید لکه های سفید مایل به زرد روشن و قهوه ای تیره به تعداد زیاد در حاشیه وبین رگبرگها ایجاد می شود.
بر(B):درتنظیم مقدار آب گیاه وافزایش قند نقش عمده ای داشته رشدریشه رازیاد نموده ومقاومت دربرابرسرما وبیماریها افزایش می یابد. اگرچقندر قند دچار کمبود بر شود.دمبرگها بد شکل وشکننده می شود.جوانه انتهایی ازبین رفته ولکه های سیاهی روی تاج ریشه پیدا می شود که به داخل ریشه نفوذکرده وآن را به شکل Vوبه رنگ قهوه ای روشن تا سیاه درمی آورد.محتویات ریشه در این منطقه پوسیده لزج وگاهی ازبین می رود
تناوب زراعی
چغندر قند به ساختمان عالی خاک نیاز دارد . بنابراین بهتر است بعد از بقولات علوفه ای چند ساله ، کود سبز و یا کود آلی فراوان و به عنوان اولین محصول وجینی در تناوب قرار گیرد اگر چه چغندر قند به مواد غذایی زیادی نیاز دارد و خاک را تا عمق 80 الی 125 سانتی متری از مواد غذایی تهی می سازد اما زمنی باقیمانده از آن فاقد علفهای هرز بوده و ساختمان خاک را بهبود می بخشد . چغندر قندر با سایر چغندرها ، گیاهان جنس کلم و جنس اسفناج در بعضی بیماریها مشترک بوده و نمی بایست با آنها در تناوب قرار گیرد.
مثالهایی از تناوب چغندر قند:
• یونجه ( 4 ـ 5 سال ) سیب زمینی ـ چغندر قند ـ ذرت
• شبدر ـ چغندر قند ـ گندم یا جو
• گود سبز ـ چغندر قند ـ حبوبات یا سویا
تاریخ کاشت
حرارت مناسب جوانه زدن بذر چغندر قند بین 15 تا 20 درجه سانتی گراد است . با رسیدن میانگین حرارت شبانه روزی هوا به حدود 10 تا 12 درجه سانتی گراد به کشت چغندر بهاره نمود.
کشت زود هنگام پاییزه ممکن است با هجوم آفات در اوایل دوره رشد و نیز گلدهی روبرو گردد زیرا هر چه سن چغندر قند در زمان روبرو شدن با سرما بیشتر باشد بهتر نسبت به سرما عکس العمل نشان می دهد.
روشهای کشت:
3
روشهاي كاشت چغندرقند:در ايران چون تمام مزارع چغندرقند آبياري ميشود و كشت ديم آن مقدور نيست كشت اين گياه به سه طريق انجام ميگيرد.
1- كرتي: در اين روش پس از اينكه عمليات تهيه زمين انجام شد به وسيله بيل، كرت‌بند يا مرزكش مخصوص در زمين كرتهايي احداث ميشود. سطح داخلي كرتها بايد كاملاَ صاف باشد. سپس اطراف آنها را مرزبندي كرده و بذر را با دست در داخل كرتها پاشيده و توسط بيل يا شانه‌هاي مخصوص آنها را با خاك مخلوط مي‌نمايند. در اين روش دانه‌ها را به صورت هيرم و هم خشكه كشت ميكنند اما هيرم‌كاري به مراتب بهتر از خشكه‌كاري است.
2- پشته‌اي: زمين را قبل از كاشت پشته‌بندي ميكنند، بطوري كه ارتفاع آنها 25 تا 50 سانتيمتر باشد. سپس زمين را آبياري كرده و بذرها را به فاصله 20 تا 25 سانتيمتر در كنار پشته‌ها ميكارند. در اين روش فواصل پشته‌ها از هم حدود 50 تا 60 سانتيمتر ميباشد. البته لازم به ذكر است كه در اين روش كشت هزينه‌هاي تهيه زمين و پشته‌ها زياد شده و احتياج به ماشين‌‌آلات مخصوص يا كارگر زياد دارد اما چون عمق خاك زراعتي در اثر ايجاد پشته‌ها زياد ميگردد در نتيجه محيط فعاليت ريشه‌ها در خاك بيشتر شده و افزايش حجم ريشه‌ها و بيشتر شدن عملكرد در واحد سطح را در پي خواهد داشت.
3- خطي: در اين روش نيز بايد از بذرافشانهاي مخصوصي كه بذر را روي خطوط موازي به فواصل مساوي و عمق معين و يكسان ميكارند استفاده ميشود. سپس در روي زمين جويچه‌هاي آبياري ايجاد نمود تا گياهان از دو طرف آبياري شده و آب هيچگاه به پاي نبات نرسد. در اين روش اطراف طوقه و روي سطح نهرها سله ايجاد نميشود و گسترش بيماريهاي گياهي كمتر ميشود. علاوه بر اين عمليات داشت نيز براحتي انجام ميگيرد.فاصله بين بوته‌ها و خطوط مختلف است. در مورد تيپهايي كه ريشه كوچك دارند فواصل بين خطوط 50 تا 60سانتيمتر و فاصله بوته‌ها در روي خطوط 20 تا 25سانتيمتر و در مورد انواعي كه ريشه بزرگ دارندفواصل بوته‌ها بين 40 تا 45 سانتيمتر در نظر گرفته ميشود. لازم به ذكر است عمق مناسب كاشت بذر چغندر بين 2 تا 3سانتيمتر است.
كشت چغندرقند
آماده‌سازي زمين:
در زراعتهاي مكانيزه در صورتي كه محصول قبلي نباتات خانواده لگومينوز بويژه يونجه باشد پس از برداشت يونجه كه در بهار و تابستان انجام ميشود در اوايل پاييز زمين را شخم عميق زده تا در طول پاييز و زمستان ريشه‌هاي يونجه پوسيده و رطوبت كافي براي خاك جذب شده و همچنين تهويه كامل خاك انجام گيرد. حدود اوايل يا اواسط اسفندماه پس از برطرف شدن سرما و يخبندان زمين را ديسك ميزنند. در صورتي كه سطح ناهموار و كلوخه زياد باشد بهتر است اين عمل دو بار عمود بر هم انجام شود تا كلوخه‌ها كاملاَ خرد و نرم گردند سپس توسط هرس يا دندانه ريشه‌هاي اضافي و بقاياي گياهي سال قبل را جمع‌آوري و زمين را تسطيح نمود تا بستر بذر كاملاّ مهيا باشد.
در زراعتهاي كرتي و معمولي لازم است 4 تا 6 ماه قبل از كاشت زمين را شخم زد و براي آنكه بتوان محصول خوب برداشت نمود بهتر است براي اجراي شخم از گاو‌‌آهنهاي برگرداندار استفاده شود تا زمين بخوبي زير و ر وگردد. در اواخر زمستان و يا اوايل بهار قبل از كشت، بوسيله ماله‌هاي كوچك يا بيل كلوخه‌ها را خرد و با كرت‌بندي مخصوص و يا مرزكش زمين را مرزبندي كرده، بذر را در داخل كرتها پاشيده و توسط ماله‌هاي دندانه‌دار آنها را زير خاك ميكنند.
5
انتخاب بذر جهت كاشت
بذري كه جهت كاشت انتخاب ميگردد بايد ويژگيهاي زير را داشته باشد:
۱- مقاومت خوبي در مقابل آب و هواي منطقه داشته باشد
۲- مقدار محصول و درصد قند آن زياد باشد
۳- در مقابل حمله برخي آفات و بيماريهاي مهم مقومت كامل و يا نسبي داشته باشد
كاملاّ رسيده و داراي قوه ناميه كافي باشد.
۴- صد در صد خالص و از يك نوع باشد
۵- براي جلوگيري از سرايت برخي از عوامل بيماريزا بذر را در صورت لزوم و قبل از كاشت با سموم مختلف ضدعفوني كرد.
۶- حتي‌الامكان از بذر پوشش دار استفاده شود.
نكته: هدف از تهيه بذر پوشش‌دار آن است كه ابعاد بذرهاي مورد كاشت تماماّ يك اندازه باشند تا كاشت آنها به وسيله‌ي بذرافشان براحتي انجام گيرد. براي اين منظور بذرها را همراه با مواد مختلف در دستگاههاي مخصوص قرار داده و بصورت دانه‌هاي كروي يك‌شكل و يك‌اندازه در مي‌آورند. اندازه دانه‌ها پس از پوشش‌دارشدن حداقل به 75/3 و حداكثر به 25/4ميليمتر ميرسد. حداكثر ضخامت ماده‌اي كه بعنوان پوشش‌بذر به كار ميرود حدود 4/1ميليمتر است.
مزاياي پوشش‌دار بودن بذر:
1. 1. بذور اندازه اندازه يكسان پيدا ميكنند.
2. 2. پس از كاشت، پوشش دانه‌ها به سهولت از بين ميرود.
3. 3. كاشت بذر توسط بذرافشان اتوماتيك راحتر ميشود.
4. 4. ماده پوشش هيچ خطري ندارد و براحتي توسط آب حل شده و از بين ميرود و جوانه براحتي از بذر خارج ميشود.
مقدار بذر:
مقدار بذر لازم براي كشت در هر هكتار زمين زراعتي به عوامل مختلفي بستگي دارد كه اين عوامل عبارتند از: جنس زمين، زمان كاشت، قدرت حاصلخيزي زمين، عمليات تهيه زمين، مقدار ريزش باران و شرايط جوي، نوع بذر و قوه ناميه بذر.
در مناطقي كه براي توليد چغندرقند از بذر معمولي(چند‌جوانه‌اي) استفاده ميشود، در زراعتهاي مكانيزه كه عمليات زراعتي بخوبي انجام ميگيرد مقدار بذر لازم براي هر هكتار 18تا 25 كيلوگرم است. در صورتي كه زمين رسي و سفت باشد مقدار بذر بيشتري بايد كشت نمود. در اين شرايط مقدار بذر لازم به30كيلوگرم براي هر هكتار نيز ميرسد. ولي اگر از بذر مونوژرم(تك‌جوانه‌اي) استفاده ميشود، مقدار بذر 8 تا 10كيلوگرم و حداكثر 12كيلوگرم براي هر هكتار كافيست. لازم به يادآوري است كه زيادي مصرف بذر در هكتار عمليات تنك و وجين را سخت كرده و هزينه را بالا خواهد برد.
زمان كاشت
زمان كاشت اين گياه تابع درجه حرارات محيط است و موقع ان در مناطق معتدل و سرد، حدود اواخر زمستان و يا اوايل بهار و بطور كلي زماني است كه خطر سرما و يخبندان مرتفع شده و درجه حرارات خاك و هوا مناسب بوده و كمتر از 4درجه سانتيگراد